یادگیری و تعمیم پذیری تمرین کم خطا و پرخطا در دختران ۱۰ تا ۱۲ سال

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تعداد خطاهای ایجاد­شده برای یادگیری یک مهارت حرکتی شامل ضربه به توپ فوتبال جهت ایجاد نوع متفاوتی از یادگیری (یادگیری ضمنی در­برابر یادگیری آشکار) بود. بدین­منظور، 36 آزمودنی از دانش­آموزان دختر 12ـ10 سال در سه گروه 12 نفری کم­خطا، پرخطا و تمرین متغیر، هشت بلوک 25 تایی را در مرحلۀ اکتساب برای هر هشت فاصلۀ متفاوت اجرا کردند. سپس، از آزمودنی­ها خواسته شد تا هرگونه تکنیکی که برای انجام موفقیت­آمیز تکلیف استفاده کرده­اند را گزارش کنند و عملکرد آن­ها یک هفته بعد در یادداری، تکلیف دوگانه و انتقال در فاصلۀ جدید با استفاده از خطای مطلق و متغیر ارزیابی شد. نتایج در مرحلۀ اکتساب، پیشرفت معنا­­­­داری را برای سه گروه نشان داد (p=0.001). با­این­وجود، گروه کم­خطا دارای خطای کمتری بودند (p=0.001). همچنین، تعداد قوانین گزارش­شده در گروه کم­خطا پس از تمرین، به­طور معنا­داری کمتر از دو گروه دیگر بود (p=0.001). نتایج آزمون یادداری و تکلیف دوگانه نیز عملکرد بهتر؛­ یعنی خطای مطلق و متغیر کمتری را برای گروه کم­خطا نسبت به دو گروه دیگر نشان می­دهد (p=0.001). در انتقال فاصلۀ جدید­ نیز گروه تمرین متغیر، خطای مطلق، متغیر کمتر (p=0.001) و عملکرد بهتری داشتند. از یافته­ها استنباط می­شود که کاهش خطا­ در طول تمرین منجر به یادگیری ضمنی مهارت ضربۀ فوتبال در کودکان کم­سن می­شود و این نوع یادگیری در شرایط اختلال (تکلیف دوگانه) در مقایسه با یادگیری آشکار، باثبات باقی می­ماند، اما تعمیم­پذیری و انتقال مهارت در شرایط جدید در یادگیری آشکار بهتر است.